viernes, 10 de diciembre de 2010

Ladrones


Hay ladrones a los que no se les castiga, pero que nos roban lo más preciado: el tiempo.

"When a child is born" de Bing Crosby. (Thank you for your voice).
"En mi viejo San Juan" de Javier Solis.(Thank you for your soul too).


+Música

Foto: MaRía

viernes, 3 de diciembre de 2010

MADAGASCAR

Madagascar´s isolation:

Selecciono en Spotify: "Baby I´m a fool" de Melody Gardot. Excelente elección para iniciar una nueva aventura por el mundo virtual de Google Earth.
Huele a clavo, vainilla, pimienta ... en el puerto de Toamasina, aquí, al este de Madagascar.
Al llegar al oeste de la isla, este pequeño lemur negro de ojos azules ( el único primate junto a los humanos que posee ésta característica ) me clava la mirada.

Playas donde sólo huele a mar y acaso un héron encogido en cualquier rincón de la orilla puede ayudarte a contar los granos de arena, uno a uno, hasta el infinito, sin que nadie pueda molestarte. Descubro "Maison Patureau" en pleno corazón de la isla Isla Juan de Nova a través de senderos y caminos interminables de sol

Vuelvo a Madagascar. Desde Majunga, melena al viento... hacia el archipiélago de "les radames" . Sólo podría expresar mi admiración hacia tanta belleza atravesando una sóla gota de su mar, pero tal proeza sería imposible.

Barry White, You´re the first, the last, my everything.

jueves, 25 de noviembre de 2010

Cabo Verde


Como mecenas, de corazón al menos y por supuesto de intención, sigo mi viaje sin abandonar la música. Es así que Cabo Verde se adentra en mis ojos como fruto de lluvia y sal, a cuajo... con Yasmin Levy acompañada por Yessiel Hasson a la guitarra. Podría haber paseado estas tierras con Lura o Cesaria Evora ... aunque tan ilustres caboverdianas hubiesen querido de seguro sentarse hoy "al cabo verde " del camino y escuchar conmigo a esta magnífica intérprete judía.
¡Aquí nos quedamos... varadas!

martes, 23 de noviembre de 2010

Saludos desde las Islas Feroe.


Saludos desde mi primer destino: las Islas Feroe mientras escucho El magnifico álbum de Charles Mingus: The black Saint and The Sinner Lady.
La primera imagen que reciben mis ojos de estas islas es, pura casualidad, tal como se aprecia en la foto, esta casa (Cabin) con tejado de hierba. Con inmediatez llega a mi mente el recuerdo de uno de mis libros favoritos. Un monográfico sobre Hundertwasser y su filosofía ambientalista. Una casualidad. ¡Un placer!

Texto: MaRía


sábado, 31 de julio de 2010

MaRía canta a Fabrizio de André.

Ilusiones ópticas


Escalera irreal pintada en un metro.


Cualquier asunto que mantenga relación con la palabra ILUSIÓN convence por si solo.

Resulta curioso como nuestra mente actúa a veces sin que tengamos ningún tipo de control sobre la misma. Surgen entonces esas "ilusiones ópticas", que no dejan de sorprendernos.

La mayoría de los casos son producto de mucho ingenio e incluso resultados de importantes investigaciones.

Aquí dejo un enlace a la página web de "Ilusiones opticas" (Clica), que también encontraréis de forma permanente en la página principal de este blog pincando en PLUMA.






Pareja de ancianos con otras figuras (un mejicano tocando la guitarra,dos mujeres más y un cáliz.). Octavio Ocampo (Clica), para ver más cuadros de este excelente pintor.









Cereales móviles. (Fija la mirada en una esquina y luego desplázala por el cuadro.)




















Artículo: MaRía

viernes, 30 de julio de 2010

Mirillas

La pupila es esa pequeña mirilla a través de la cual contemplamos el mundo.




Con un afán indescriptible de inmortalizarlo, vertí la trementina sobre el aceite y sobre esta mezcla hice penetrar mi pincel hasta lo más profundo del color.

Allí, me esperaban el tiempo ... las ganas de querer.

Y lo hice.



Era pequeño, hirsuto, rebelde. Olía a barniz lejano ya en el tiempo. Sobre el lienzo esparcí maderas, cuerdas, sombras, formas y brillos con mi pincel. Allí estaba él.



Texto y lienzo: MaRía

sábado, 24 de julio de 2010

UN BARCO ...




Un barco sempre é amar solitario.



Hoxe
arrecende a sal e escóitase a premura do chiar das gaivotas.

O mar é un album de recortes de calma e luz moi tenue.


Alí, nesa sinérese azul, un home decide a súa singladura!

Texto y fotografía: MaRía

viernes, 23 de julio de 2010

Un sorriso!

Coido que non hai nada mellor no mundo que compartir un sorriso!
...se acaso ... unha gargallada !

Gracias polos bos momentos.

MaRía

Obxectos voantes moi identificados!


Desde o Castro de Baroña ao caer o SOL sobre o océano .








Sae a LÚA
Por primeira vez na miña vida son quen de roubarlla ao ceo.


Século XXI. Obxectos voantes moi identificados.
Na súa rutina de séculos recoñezo eu a única rutina que pode ser espectacular.

Da man do vento, ou do mar, sentimos a verdadeira lixeireza dos seus feixes de luz cando se achegan á nosa pel. De día, de noite. A caricia máis verdadeira nestas latitudes!


Adeus ao día! Baroña
Benvída á noite! Porto do Son

Texto e fotografías: MaRía



PURGA DO MAR

Foto tomada en Rianxo. 1ª semana de Julio de 2010.

La coloración del agua hace sospechar de " marea roja":

La marea roja es un raro fenómeno que da un tinte sanguinolento a las aguas (por el que también se le conoce como hemotalasia, del griego hemos, hematos, sangre; y thalasos, mar), como el resultado de la multiplicación desorbitada de minúsculos habitantes de las aguas y elevada concentración de toxinas. Se trata, principalmente, de microalgas.

Aquí en Galicia se le conoce como "purga do mar", en México “agují”. En Cuba, “tingui”. En Perú es el “aguaje”; “huirihue” o “virigüe” en Chile; “el turbio”, en Venezuela; “eau rouges”, en Francia; “l’acqua rossa”, en Italia; “red tides” o “red waters”, en Inglaterra; “akashisho”, en Japón…

Hay una leyenda croata muy curiosa que data del s.VI a. C sobre la 1ª marea roja. (Clica)

Artículo y fotografía: MaRía

Una extraña pareja.




Me encontré con este ángel en Francia. Las cintas que ajustaban la túnica a su cuerpo captaron de inmediato mi atención. Pero no estaba él sólo, lo veréis al final . El y ella formaban una extraña pareja.


Me sorprendieron mucho y han sido el pretexto de este artículo:


El símbolo que aparece tantas veces repetido en las cintas de este ángel , símbolo temido y repudiado por el mundo occidental, tiene significados muy diferentes a los que nos podemos imaginar, a pesar de que tras la Segunda Guerra Mundial se identifique mayoritariamente como lo que sobradamente ya todos conocemos.

Este símbolo, cuyos brazos pueden estar doblados en ambos sentidos , es un término que proviene del sánscrito que significa “muy auspicioso”, literalmente “forma bendita”.


Se menciona por primera vez en los Vedas (las escrituras sagradas del hinduismo ) y es un símbolo religioso, que ha venido apareciendo repetidamente en la iconografía, el arte y el diseño producidos a lo largo de toda la historia de la humanidad, representando conceptos muy diversos y sobre todo muy diferentes a el que en sólo 90 años está en la mente de todos.


Tiene, pues este emblema un antes, de más de 2300 años, (desde el siglo V a.C hasta el año1920) y un después ... de tan sólo 90 años (desde el 1920 al 2010). Así son las cosas ...


Texto y fotografías ("Ángeles.Ella solloza" Autum.Francia 2009):
MaRía

jueves, 22 de julio de 2010

"Doce pares de zocos ao día - díxome o zoqueiro!"

A fin de semana pasada estiven a "platicar"con este artesán. Faloume daqueles tempos nos que facer un par de zocos levaba días, moi distinto de agora que fai a dez ou doce pares diarios. Certamente a proporción cambiou!

A palabra zoco, provén do latín: ssocus pero ...

Clog (Clica) é a palabra que se utiliza para nomear o que serían os nosos zocos ou zocas (segundo leven coiro ou non) noutros países como Holanda, Suiza, Dinamarca, Lituania e Bélxica, que posúen ese mesmo calzado.

Saliéntase tamén que clog en gaélico significa "tempo", o que indicaría o feito de marcar o ritmo cos zocos ou clogs.

Tamén ese famoso baile que vemos nas películas, dos montañeses de Norte América, denomínase "clogging" (Clica). Parecese ser que provén dun baile tradicional dos traballadores do algodón no s XVIII, que o bailaban cos seus zocos de traballo.

Hoxe en día é difícil ver pola rúa á xente cos zocos. Agás raras excepcións que como sempre confirman a regra. A ese pequeno grupiño pertenzo eu.

Merquei os meu zocos (velaí volos amoso) hai xa moitos anos na feira de Betanzos e desde aquela úsoos de moi boa gana, tanto no traballo coma en días de lecer.

Nalgunhas zonas de Galicia, chámanlle galochos. Busquei o termo pero só o atopei en castelán:

galocho, -cha

adj. Que es de mala vida.

Axiña entendín!

Respecto á decoración, os zocos galegos pódense facer dunha peza de coiro ou de dúas. Os dunha peza eran para homes. Os de dúas pezas de coiro eran para mulleres e nenos.

Texto y fotografías ("Zoqueiro. Noia" 2010 e "Galochos"): MaRía

miércoles, 21 de julio de 2010

Día 21! Quedan cinco días para a lúa chea.

O día 26 de xullo de 2010, deste ano santo compostelano coincide con lúa chea.


Minguante ou devalo.
Crecente


Cando teñas dúbidas de como está a lúa se crecendo ou minguando, lembra que se Crece non estará en forma de C e que se polo contrario está minguado SI terá forma de C.


BRANCOS OU NEGROS?

Como ves ti os puntiños? Tórnanche de cor ?
Eu tampouco cho teño nada claro!

27. "INGLIX PITINGLIX", por fin fácil y gratis!


Desde aquí, una recomendación para por fin ponerte con esa asignatura pendiente del "Inglés":

Escribe OM en el buscador de Google.
Luego pincha en: Cursos de inglés gratis OM.(Clica)

Es el mejor curso de inglés gratuito que he encontrado en la red. ¡No aburre!
Tiene varios niveles. Principiante, nivel medio y avanzados.

Prueba!

Artículo informativo: MaRía

martes, 20 de julio de 2010

26. ¡Qué curioso es el mundo de los perros!

Historias de verdad, las de "os cans de palleiro" ou "palleiráns". "Una vida perra" la mayoría de las veces ... al filo siempre de perderla.

Éste que veis a la derecha, supongo que será un caso más. Su porte y su pose clásica al lado de aquella columna, me invitó aquel día y en aquel lugar de la geografía portuguesa a fotografiarlo.

Sin duda, creo que la instantánea mereció la pena. Transmite mucha dignidad cuanto menos y luego todo lo que uno quiera añadirle.

Dejando a un lado "aos palleiráns", me gustaría invitaros a que conozcáis otras razas. Hay más de 315, cada una con su historia y sobre todo con su belleza y curiosidades.


Aquí os presento tres historia de tres razas bien diferentes, dignas de ser contadas:



1ª. La del Golden Retriever:

Fue el perro por excelencia de los zares, también pastor de las ovejas del Cáucaso que por su memoria e inteligencia se adiestraba para los circos...hasta que un circo ruso llegó a Inglaterra y un lord se entusiasmó tanto con los perros que los quiso comprar. Los cruzó entre sí e introdujo luego sangre del Blooodhoud de capa clara y de otros retriever ingleses obteniendo así el "Golden retriever" , reconocido como tal en 1913.



2ª. La del Chihuahua:

La historia del origen del perro más pequeño del mundo es hasta hoy en día un interrogante. Algunos dicen que los ancestros del Chihuahua vivían en Egipto hace unos 3.000 años.

chihuahua paris

Otros dicen que el Chihuahua fue domesticado en Méjico antes de 1519 y formaba parte de ceremonias religiosas de los Aztecas. Creen que los conquistadores le trajeron de vuelta a España y es ahí cuando empezó su andadura por Europa.

Y por último hay los que piensan que han sido comerciantes chinos que llevaron el perro a Méjico. Sea como fuera, a finales del siglo XIX los Norteamericanos, descubrieron este perro diminuto en el estado Chihuahua y le nombraron por el estado donde lo encontraron.

3ª. La historia del Bulldog

La palabra Bulldog (Bull=toro y dog=perro), apareció a principios del XVII, para designar a aquellos perros que se destinaban al brutal espectáculo de peleas contra osos, toros,etc.

En 1835, el parlamento británico prohibió estos bárbaros espectáculos.

Tras la prohibición, aparecieron a mediados del XIX las exposiciones caninas y empezaron a ser exhibidos y sometidos a cruces con perros falderos para eliminar su ferocidad.


Enlace: Razas de perro por orden alfabético (Clica) ¡ Muy entretenida!

Enlace: Historia de cada raza y más... (Clica)

Artículo: MaRía

25. MaRía canta a Manolo García. Pájaros de Barro.





Letra (clica) y música: Manolo García.
Voz y montaje vídeo: MaRía

24.CUBA

Verdaidera FIDELidad ...

Alí estaba ela, nunha rúa cubana. Diferente. Con aquela elegancia sostida só nas zapatillas de casa. E aquel can, recibindo da súa man o aloumiño. Aquel can! Gardián aínda hoxe coa mirada.
Quen buscou a quen noutros tempos?... pouco importa agora iso.

Enlace a la página de CUBA (Clica)
Texto e instantánea ("Fidelidad".Cuba 2005): MaRía

lunes, 19 de julio de 2010

23. CANDO DIGO CATRO.


Hoxe botei a pensar no número catro. Desde "as catro copas" ata ... os "catro vellos mariñeiros", haiche boa leria de frases feitas.

Que terá o número catro?

0. Catro copas. "Levaba catro copas de máis"

1. Catro gatos. "Eramos catro gatos".

2. Catro pelos. "Tiña catro pelos".
3. Catro gotas. "Caen catro gotas"
4. Catro ricos. "No mundo mandan catro ricos".
5. Catro pesos. "Non tiña máis que catro pesos".
6. Catro letras."Escribinlle catro letras para lle contar o que pasara".
7. Catro parvadas. "Non fixeron máis que catro parvadas".
8. Catro liñas. "Escribinlle catro liñas".
9. Catro ollos. "Catro ollos ven máis ca dous".
10. Catro pitos. "Impórtame catro pitos".

11. Catro pelagatos. "Non che quedaban máis que catro pelagatos".
12. Catro berros. "Meteulle catro berros e púxoo a andar"
13. Catro ... o que sexa. Co catro todo vale, salvo se es chinés pois para eles o catro e o número da morte ou da mala sorte. Xa vedes que o fixen coincidir co noso trece.
14.Catro lambuxos."Hai un bocado e catro lambuxos"
15.Catro pes."Vós dades catro pes para un banco"
16. Catro vellos mariñeiros.
Destes non hai nada que dicir pois todo se sabe.

Foto (Vila Real-Portugal) e texto: MaRía.

22. AS BRAÑAS




Mentres Sada" bule-bule" a cotío ... no seu corazón, o vento da présa amaina.

Un atopa en Google: Sada. Descubre un paraíso natural no Norte de GALICIA que quere coñecer.

Busca máis información e atópase con que:

"As brañas" de Sada, aparecen como oferta turística. Chegas á vila e encontras que son un lugar inaccesible. En que pensas entón? O máis seguro é que nun fraude. Pois se vés de Ferrol, aínda ten un pase, pero se vés de Canterbury!, e perdes "peixe e pedra", sen comentarios.

Tal como se apreza na foto superior, este espazo "das Brañas" (pica) xunto co mar é o máis fermoso da vila.
Un espazo natural protexido (?)(Clica). Oxalá pero ... por mor da construción e esas leis sempre abertas á especulación, van pasando os anos... e un pouco daquí, un pouco dalá... o humidal vai desaparecendo.

Como sempre a natureza segue sendo a máis indefensa. É un ben común, que coida legar, sen dúbida algunha, aos que veñen detrás.

Ademais con respecto a esta zona:

O crecemento da vila "atallou" moi axiña o cambio de nome das rúas sen importar a tremenda vinculación das mesmas co lugar ao que se vencellaban, ese inxente humidal.

Por exemplo ás tres rúas vertentes da principal travesía de "La Laguna", que se viñan chamando así desde hai máis de cincuenta anos, cambiáronlle o nome por: Cambre, Culleredo e Abegondo, tipo: "borrancho e conta nova".


E non se sabe moi ben que pintan Abegondo, Cambre ou Culleredo para darlle nome a esas rúas, hábitat tantos anos do canto das ras: Cantalarrana ou Cantaarrá, por poñer un exemplo, nalgún dos casos estaría moito mellor. Quen sabe!

Polo de pronto, como dicía a canción da moreniña de Bueu (Tango da Illa de Ons): "Agora vaime quedareeé ... Abegondo, (Culleredo ou Cambre) pa...ra sempreee!!!"


Unha mágoa.

NIN COA PALABRA (roubándolle a idiosincrasa á toponimia), NIN COS FEITOS (roubándolle aos espazos naturais) podemos seguir atentando...

Texto e montaxe fotográfico: MaRía

21. ¡ COMO HA CAMBIADO LA EDUCACIÓN !


"Que veinte años no es nada..." como decía Gardel, pero con otros veinte más encima ...vaya si ha sido!

En cuarenta años ...

domingo, 18 de julio de 2010

20. ILLA DA RÚA


Un soña

co mar... confundindo as rúas coas ondas .
Pero o mar sempre devolve os desexos
...























Texto, fotografías (Pobra do Caramiñal e Oporto) e fotomontaxe: MaRía


19. ANDAN MALOS TEMPOS!


Dicía Silvio Rodríguez nunha das súas belísimas cancións (enlace):

"Gaviota, gaviota, vals del equilibrio, cadencia increible... " e eu cando oía aquelo imaxinaba a escena, o vals, os movementos, aínda que a canción tiña outro fondo.
Agora, non che están os tempos para valses. Á vista está!

Texto e instantánea (Gavota portuguesa 2008): MaRía

sábado, 17 de julio de 2010

18. Al que a buen árbol se arrima, buena sombra le...


De la naturaleza el primer verde es oro,

Su matiz más difícil de asir;


Su más temprana hoja es flor,


Pero por una hora tan sólo.


Luego la hoja en hoja queda.


Así se abate el Edén de tristeza,


Así se sume en el día el amanecer.


Nada dorado puede permanecer.


Rober Frost

Fotomontaxe: MaRía.

viernes, 16 de julio de 2010

17. OUTRA VACA NO MAÍNZO!


Andábache eu por Francia o verán de 2009 cando atopei estas fermosas vacas "Blonde de Aquitania" e non dubidei en procurarlles unha instantánea.
É unha imaxe fermosa que canto máis a miro máis me gusta.

A sensación que ten un cando atravesa terras francesas da Borgoña (pica) é que abondan as vacas, abondan as vacas,

abondan as vacas,
abondan as vacas,




abondan as vacas, non coma aquí ... que


...oxalá houbera máis vacas ao maínzo!


"Por certo que co maínzo (millo) e coas mazáns dáse a paradoxa de que tamén sendo grandes produtores non fomos capaces de facer a sidra que consumimos nin de elaborar whisky (bourbon chámaselle a este licor feito con millo) coa inmellorable calidade das augas de Galicia". Curiosidades do millo-maínzo (Pica.Ex: "Así e todo, unha dieta baseada só no millo como cereal conduce a unha carencia de vitamina B provocando a pelagra, doenza que era moi común na Galicia da costa".)


Texto superior e foto: MaRía

16. ABÁBORO

Aos ABÁBOROS ou abellóns non lles hai que ter medo. Non posúen aguillón, xa que este é en realidade un colector de ovos modificados. Pero é que ademáis :


Os abáboros son as abellas machos da colmea que proceden de ovos sen fecundar, pero son eles precisamente os que se ocupan de fecundar a raiña.

O voo nupcial é espectacular. Copulan coa raíña en pleno voo para caer ao pasto moitas veces xuntos.
Logo da cópula o abáboro morre dado que se desprende o seu aparello xenital.
As raíñas copulan con ata 15 abáboros e gardan no interior do seu abdome o esperma dos diferentes machos cos que copulou, asegurándose deste xeito a variabilidade xenética da prole.

TipoovoLarvaOperculadoPupaPeríodo desenroloFertilidade
Abellón3 díasata o 6º 1/2 díaata o 9º 1/2 díaata o 15º 1/2 día16 días máisaprox. 24 ou 25 días

É importante que o apicultor non leve marcos con celas de abellóns á cámara de cría en virtude de que a reprodución destes é inversamente proporcional á produción de mel.

Texto: compilación de MaRía sobre outros textos.
Foto: "Abáboro de Bastabales" de Luis M. B .S

jueves, 15 de julio de 2010

15. Tres, eran tres ... las ranas de ...




βάτραχοι
καληνύχτα




... in inglish pitinglish: goodnight frogs!


Texto: MaRía

Debuxo: De-Buxo

lunes, 12 de julio de 2010

14. CIBERMANÍA ECOLÓXICA

CIBERMANÍA ECOLÓXICA!
ÁRBORES EN REDE ... CONEXIÓN WIFI


Rianxo. Nove de xullo de 2010.
Cando estaba a tomar esta fotografía, a perspectiva da imaxe que ía reter amosoume ao instante ese segredo perpetuo que co de vagar dos séculos e agora "a fortiori" é importante pór de relevo: HAI CONEXIÓN ENTRE NÓS E A NATUREZA. En rede, wifi... sen dúbida:

"habela, haila!"



Esta especie, Platanus hispanica, unha das más extendidas pola nosa "xeografía de parques", posúe a casca lisa e de cor clara que se desprende cada ano en placas irregulares. Son dunha auténtica beleza canto máis envellecen.

Texto e foto : MaRía

domingo, 11 de julio de 2010

13. LIFTING ?


Estimada Venus de Willendorf:

Vés dun lugar da baixa Austria, non mesmo de Willendorf, senón máis concretamente de Wachau, lugar de uvas e pexegos.

Atopámoste no ano de mil novecentos oito no medio dunhas obras de tren, tintada de vermello e cos teus só 11 cm
e nada máis e nada menos que con

20.000 anos
!!! Dende aquela fuches a:


"Avoa Venus"... a avoa de todos!


Dacordo que moitos non acepten o termo de Venus, polos teus canons non clásicos para designarte de tal xeito, pero aínda que hoxe sexa difícil recoñecer a beleza real de calquera corpo de muller, penso nas mans que te fixeron... de seguro que endexamais se lle pasaría pola testa facerche un "lifting".
Todo chegará, namentres... "xapó (chapeau), bela Venus", e gracias señor ou señora "homo-women sapiens" por tela creado
de tal xeito. Aprecio a súa sensibilidade... e gozo de tódalas "Willendorfinas" que nos legou coa súa diminuta obra de arte .

Texto: MaRía

sábado, 10 de julio de 2010

12. PAISAXE CHINESA PRETO DE BETANZOS!

MARISMAS DESDE PAZO DE MARIÑÁN.(Pincha)


A ENTRADA AO PAZO DE MARIÑÁN É DE BALDE.

PAGA A PENA AFORRAR UNHA VIAXE A CHINA !!!...

Texto: MaRía

11. Ra das Marismas


RA DE MARISMAS:

ESPECIE "RARA AVIS" DE
OLLOS CHINESES MOI ABERTOS.
O SEU CANTO É CREMOSO E MOI SUTIL.


PURA CONTRADICCIÓN
QUE HABITA SÓ EN
ESPAZOS FERMOSOS .

ESPECIE EN PERIGO
DE EXTINCIÓN.


MaRía

Unha vez tiven a ben, imaxinar esta especie de "Ra das marismas" como representación alegórica de todo ser vivo animal, independentemente do espazo onde viva, auga salgada ou doce ou no seu defecto terra ou o ar. Ese ser croa. Así o percibo eu e así o fago constar hoxe, dezasete de xuño do ano dous mil dez.

10. ...

Lenzo: MaRía



poema del beso


en cada vida,
en cada lugar,
en cada hora.
sempre, en cada boca de gato haberá unha xaneira
un devecer... unha fuxida...
unha mistura de linguaxes
que farán posible o beso.



texto: (misturáronse as linguas e omitíronse voluntariamente as maiúsculas).MaRía.